Enric Còmis : Coma dins las locucions comparativas

RESUMIT

Aquel article es un assag d’apròchi enonciatiu de torns gramaticals plan coneguts: los torns comparatius. En lengadocian, coma dins los autres dialèctes occitans, aqueles torns son mai que mai nombroses e ancorats dins la vida de la lenga. Demest eles trapam l’esquèma compausat de la conjoncion « coma  » seguida per un nom determinat (un / lo) o non.
L’apròchi d’aquel esquèma d’un punt de vista enonciatiu permet de mostrar e de comprene las diferéncias degudas a la preséncia o a l’abséncia d’un determinant, e tanben de verificar l’ipotèsi que « coma » es pas sonque un operador de comparason, mas lo marcador en susfàcia d’operacions prigondas de qualificacion.

Daniela Müller : La variacion allofonica de /r/ dins lo parlar de Montpelhièr

RESUMIT 

Lo segment rotic, notat comunament /r/, es lo fonèma que dispausa – demest las lengas del monde – d’un inventari d’allofons extremament larg e gaireben illimitat qu’an pas cap de caracteristica fonetica, acostica o articulatòria, comuna. La tòca d’aqueste article es de contribuir a l’estudi d’aquel segment rotic en examinant de prèp lo cas del parlar montpelhierenc (occitan lengadocian oriental). La particularitat mai evidenta d’aquel parlar es la realizacion en [d] de /r/ en posicion intervocalica, mentre que dins las autras posicions de la sillaba /r/ coneis siá una realizacion dorsala o s’escafa. En m’apiejant sus un encastre teoric de fonologia de govèrn, analisi cada allofon rotic del montpelhierenc segon sa posicion dins la sillaba en tenent compte dels faches fonetics que poguèron menar a l’evolucion del son.

Clàudia Pons Moll : Avall, que fa baixada. Els efectes de la llei del Contacte Sil·làbic en les llengües romàniques

RESUMIT 

Dins aqueste article, s’explòran, dins l’encastre de la Teoria de l’Optimalitat, los procèsses desencadenats dins las lengas romanicas per tal de satisfar la Lei del Contacte Sillabic, segon la quala la sonoritat dels segments eterosillabics adjacents a d’èsser egala o decreissenta, e non pas creissenta. Los procèsses estudiats son l’assimilacion regressiva de mòde d’articulacion, que s’atròba en catalan de Malhorca e de Menorca e en occitan, lo procès de rotacisme de s, qu’òbra en malhorquin, en sard e en galèc, e lo procès de semivocalizacion, que se fa en occitan. Dins aqueste trabalh se demòstra que totes aquestes procèsses son d’estrategias diferentas que respondon a un objectiu comun: l’optimizacion dels contactes intersillabics.

Domergue Sumien : La terminologia en occitan: doas experiéncias de reviradas de logicials

RESUMIT

La terminologia fascina fòrça occitanistas qu’i veson un mejan de presentar la valor e la modernitat de lor lenga. Malgrat l’utilitat de la terminologia, es pas la pena de dire qu’aquesta ven sonque possibla e duradissa se se realiza d’en primièr l’estandardizacion de la lenga (amb la publicacion connèxa de diccionaris e gramaticas rigoroses e confòrmes a la nòrma). Mas aqueste procès s’es pas encara complit en occitan de biais satisfasent.
La revirada en cors dels logicials liures Spip e OpenOffice, en equipa, es l’escasença de verificar la possibilitat d’elaborar una terminologia acceptabla en occitan. La fasèm en foncion dels principis mai generals qu’ai expausats dins ma tèsi sus l’estandardizacion pluricentrica de l’occitan, tot en respectar las caracteristicas essencialas de la terminologia, coma la distintivitat, la foncionalitat, l’acceptabilitat e l’analogia amb d’altras lengas.

57-58 : Compte rendut del Dictionnaire français-provençal (Domergue Sumien)

59-60 : Compte rendut de la tèsi de Domergue Sumien (Gerard Joan Barceló)

61-64 : Compte rendut de la tèsi de Joan Thomàs (Enric Còmis)